Ik ben Carine (59 jaar) en werk als applicatie specialist bij een bedrijf in diagnostica (paramedisch). In mijn vrije tijd ontspan ik mij met: mijn 3 schatten van kleindochters, wandelen en fietsen. 5 jaar geleden belandde ik in een septische shock met ARDS na een operatieve ingreep om een niersteen te verwijderen.
De dag na de operatie kreeg ik koorts en werden bloedculturen gestart en de antibiotica opgedreven. 2 dagen na de operatie kreeg ik moeite met ademhalen en ging mijn toestand zeer snel achteruit. Bij controle van de saturatie (zuurstofwaarde in het bloed) bleek die zeer laag te zijn en werd beslist dat ik openomen diende te worden op Intensieve Zorgen. Gedurende mijn verblijf van 4 weken op de IC was het nodig om mij te beademen waarvan 1 week in coma en 2 weken aan de beademing. De gevolgen van deze 4 weken lange IC opname waren stemverlies door de lange intubatie, spierverlies en cognitieve problemen. Goede informatie over het herstelproces was moeilijk te vinden en mijn eerste optimistische verwachtingen werden snel bijgesteld door het persoonlijk relaas over het lange herstel van ex-sepsis patiënten. In veel van de beschreven verhalen duurde het herstel lang en bleven er restklachten over vermoeidheid en cognitieve problemen, om de belangrijkste te noemen. Voor mezelf had ik een stappenplan opgesteld en met de hulp van het kiné team in het ziekenhuis, mijn familie en vrienden, slaagde ik erin om 3 maanden na het ontslag uit Intensieve Zorgen het werk terug te hervatten. In onze vrije tijd gaan we graag wandelen en dan nog het liefst bergop. Het was voor mij dan ook heel belangrijk dat ik deze passie niet moest opgeven. Na een moeilijk begin werden de wandelingen langer en een weekendje Ardennen verliep ook vlot. Natuurlijk was ik na een werkdag of een wandeling ’s avonds doodop en dat is nu soms nog wel eens het geval. Na 2,5 jaar was mijn herstel voldoende om nog eens een wandelvakantie op Corsica te ondernemen. Een wandeling naar Lac d’Oriente stond al enkele jaren op ons lijstje en wat was ik fier om boven aan dat idyllisch meertje te geraken. Hét moment om de enkele kleine restverschijnselen te aanvaarden en de herstelperiode af te sluiten. Ik ben bij de gelukkigen om nagenoeg volledig hersteld te zijn en begripvolle mensen rondom mij te hebben die mij motiveerden en op de rem stonden wanneer nodig.. Patiënten die minder geluk hebben, worden nog te vaak aan hun lot overgelaten. Na mijn herstel was ik op zoek naar een organisatie van sepsis patiënten om als vrijwilliger deel te nemen aan het informeren en ondersteunen van sepsis patiënten. In tegenstelling met Nederland bestaat er in België nog niets en met de hulp van Idellete Nutma, die in Nederland zeer actief is met haar “sepsis en daarna” boek en andere activiteiten werd ik in contact gebracht met Michael Clarke (ook ex-patiënt zie verhalen) en Hans Hellinckx (Public Policy and Governmental Affairs manager bij BD). Na wat brainstormen werd Sepsibel opgericht met als doel sepsis patiënten te verenigen en te ondersteunen. Het is mijn motivatie om mij te engageren in de sepsis patiënten groep Sepsibel, om sepsis en de gevolgen beter bekend te maken in de medische wereld en bij het brede publiek. Mijn interesse gaat in het bijzonder uit naar de ondersteuning van familieleden in de kritieke periode en de patiënten gedurende hun revalidatieproces.
Carine