Nancy

Partner van sepsis slachtoffer

In februari 2023 begon de strijd van mijn man tegen sepsis. Mijn man werd in spoed opgenomen met een ernstige nierinfectie. Na bloedonderzoek bleek echter dat een gevaarlijke bacterie — Staphylococcus — in zijn bloedbaan was terechtgekomen. De infectie verspreidde zich door zijn hele lichaam en tastte verschillende organen aan. Pas dagen later hoorde ik voor het eerst het woord sepsis — een levensbedreigende reactie van het lichaam op infectie.

Hij belandde op intensieve zorgen, onderging zware hartchirurgie, en kende talloze complicaties: longontsteking, trombose, nieuwe infecties. Toch vocht hij dapper terug, ook na talloze weken in het ziekenhuis. Samen bouwden we stap voor stap zijn leven opnieuw op — soms letterlijk, electriciteitspaal per electriciteitspaal – tijdens korte wandelingen in onze straat.

Maar sepsis kwam terug. In 2024 volgden opnieuw een infectie, een tweede sepsis, en uiteindelijk een zware beroerte die hem zijn spraak en zelfstandigheid ontnam. Vanaf dat moment werd ik zijn stem. Na twee jaar van strijd en bijkomende complicaties stierf hij op 5 februari 2025.

Sepsis veranderde ons leven voorgoed. Ik leerde hoe snel een gewone infectie een leven kan bedreigen, en hoe zwaar de gevolgen zijn wanneer ze te laat wordt herkend of niet ernstig genoeg genomen.

Daarom vertel ik vandaag zijn verhaal. Niet alleen voor hem, maar voor alle patiënten en families. Sepsis is niet zeldzaam. Het kan iedereen overkomen. Het moet sneller worden herkend, beter behandeld, en de gevolgen moeten écht erkend worden.

Geen enkel gezin zou mogen meemaken wat wij hebben meegemaakt.